Ένα παράπονο απόψε τα μάτια μου τα πνίγει
και το δάκρυ μου κυλάει καυτό σαν μαχαιριά,
αυτό το δάκρυ άπονα, σαν δίχτυ με τυλίγει,
μια ανάμνηση χαμένη, νοσταλγική με κυνηγά.
Ένα παράπονο ,που δεν είναι σαν τα άλλα
κι έχει μέσα του τραγούδια χίλια-δυο,
το τελευταίο δάκρυ μου το πίνω στάλα-στάλα
κι ας κάνει το κόκκινο κρασί πιο δυνατό.
Γελώντας, πικρό χαμόγελο, ένα τσιγάρο στρίβω,
στους φίλους μου δακρύζοντας τους λέω <<είμαι καλά>>
το πρόσωπό μου με δάκρυα με τις παλάμες νίβω,
ηφαίστειο τα μάτια μου, λάβα τα σωθικά.
Και το τσιγάρο μόνο του, στα χέρια μου θα σβήσει,
ας καίει απ΄το παράπονο, που μ΄έχει τώρα βρει
κι αν η φλόγα απ΄το παράπονο απόψε δεν μ΄αφήσει,
από το τελευταίο δάκρυ μου ίσως κι αυτή σβηστεί...Β.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου