θαλασσινό

Αχ! αυτό το κύμα του Γαρμπή,

στην καρδιά μου αφρισμένο πάει να σβήσει,

μου είπες πως κανείς δεν θα μ΄αγαπήσει

όπως εγώ και η σκυλίτσα σου η πιστή.

Αρμένιζα Τρωάδα κι Ινδικό,

νησιώτικο πάντα το τραγούδι,

ζαφειρένιο της αυγής μας το λουλούδι,

κάθε μπάρκο ένα αντίο τρυφερό.

Πέτρινα πόρτο βίζιτες σωρό,

μάτια μαύρα και γαλάζια με γυρεύουν,

καλλίγραμμες τροτέζες με σαγηνεύουν

μ΄έναν απαίσιο και ψεύτικο χορό.

Και συλλογιέμαι, συλλογιέμαι το Ρηνιώ

στη στεριά αν θα με βγάλουνε τα μπάντα,

τώρα με μια Μαρία και μια Άντα

θα ταξιδέψω με καιρό νυχτερινό...Β.Α.