Μέρες και χρόνια κάποιες στιγμές,
θλίβεται η ψυχή μου
και η πίκρα ακούραστη σκιά,
τις σκέψεις μου μαραίνει,
μια μυστική μου έρχεται
στα στήθη προσευχή,
μια προσευχή λησμονημένη.
Έχει αυτή η προσευχή
δύναμη μυστική,
που βάλσαμο στη θλίψη μου
ποτάμια ελπίδας χύνει
και μια άγια κι άγνωστη
στον κόσμο μουσική,
κάθε σου λόγο αξέχαστο
μέσα μου τον λαμπρύνει.
Τότε ένα βάρος απ΄τα στήθια μου
μού φεύγει τρομερό
και η ελπίδα έρχεται,
που κάθε πόνο σβήνει,
μια πίστη ολοζώντανη
με δάκρυ και σταυρό,
μ΄επαναφέρει στην ψυχή
την άπιαστη γαλήνη......Β.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου