ένα αστέρι

Ένα αστέρι ξέφυγε στου πέλαγου την πόρτα

κι άνοιξε τα θεμέλια μιας σκοτεινής σπηλιάς,

ήταν μονάκριβο, μικρό, του άπειρου αδελφάκι,

που με απόχη πάλευε να πιάσει ο ψαράς.

Αστέρι τόσο μακρινό δεν είδε η θάλασσά μας,

το ορθολίθι ούτε φαντάστηκε, ούτε είχε ξαναδεί,

τσούρμο τα ψάρια τρέχανε στα βράχια να κρυφτούνε,

γιατί το αστέρι τα θάμπωνε και ζάλιζε πολύ.

Η βάρκα ακυβέρνητη με τα κουπιά ανοιγμένα,

κοίταζε και διπλάρωνε στην πέτρινη σπηλιά,

και το αστέρι φώτιζε, σαν ένα πυροφάνι

σαν νάθελε πιο πλούσια να κάνει την ψαριά.

Αυτό τα αστέρι χάθηκε στης θάλασσας τα βράχια,

τα κύματα δεν το άφησαν λαμπρό να αναδυθεί,

μόνο τη βάρκα κοίταζε κάτω από άβυσσα βάθη,

μήπως κι αγάπης όστρακο στα ύφαλα βρεθεί...Β.Α.