Με μάγεψε σήμερα πολύ το θελκτικό τραγούδι
σαν πέτρα σκληρή μοναχική σαν μοναξιάς λουλούδι.
Είδα απέναντι πουλιά ζευγαρωμένα
κι ήταν η φύση μια μοναξιά που έδειχνε εμένα.
Στο λίγο φως του φεγγαριού άφησα τη μιλιά μου
κι η μοναξιά του κρύου καιρού έσφιξε την καρδιά μου.
Δεν βλέπω αγάπη στα νερά που πλάι μου αναβλύζουν
ως και αυτά σιωπηλά λες και στις πηγές γυρίζουν.
Έτσι πετά σαν το πουλί στο δυνατό αγέρα
η μοναξιά μ΄ένα φιλί κοντά μου κάθε μέρα.
Έλα βρε έρωτα αλάνθαστε κοντά,
μ΄ένα βέλος σου να δώσεις κάποια λύση
το στήθος έτοιμο να δεχτεί τη σαϊτιά
γι΄αγάπη πρόθυμο με σένα να μιλήσει...Β.Α
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου