Ένα ζευγάρι απόμερα μια νύχτα εστεκόταν
σε γκρεμισμένη είσοδο παμπάλαιου σινεμά,
μες στο σκοτάδι της νυχτιάς μόλις που εφαινόταν
με τρυφεράδα και στοργή κρατιόταν αγκαλιά.
Περαστικοί παράξενα και πείσμωνα τους κοιτούσαν,
σαν να ΄ταν μια παράσταση γι΄αυτούς θεατρική
κι ύστερα συνεχίζανε πάλι και συζητούσαν
πως η ζωή είναι θέατρο και θέατρο η ζωή.
Μια κωμωδία δίπλα τους «προσεχώς» διαφημιζόταν,
φωτογραφίες, που μπήκανε κάποτε στο γυαλί,
κιτρινισμένοι κι οι κωμικοί όλο και υποσχόταν
πως θα γελούσε με δάκρυα αυτός που θα τους δει.
Και το ζευγάρι αδιάφορο τον έρωτά του ζούσε,
χωρίς ποτέ στα αισθήματα να γράψει «προσεχώς»
και οι δύο και ο καθένας τους για την αγάπη ζούσε
κι ήταν μια ευτυχία ανείπωτη στο λιγοστό το φως.
Τα έδωσαν όλα οι κωμικοί το κρύο εκείνο βράδι,
το έργο τους «προβλήθηκε» σε γκρίζο μουσαμά,
οι μηχανές στροβίλιζαν το φως τους στο σκοτάδι
κι η κωμωδία έβγαλε γέλια αληθινά...Β.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου