Χορεύοντας στη βροχή

Θέλω μια μέρα μουντή και βροχερή,

παρέα μαζί σου στη βροχή να χορέψω,

οι στάλες να μας μουσκέψουν ως την κορφή,

να τρέχω σαν τρελός στη ζωή να σε γυρέψω.

Αγκαλιασμένοι σφιχτά σε χείμαρρο βαθύ,

ν΄αδιαφορούμε για τη λάσπη και το χώμα,

η βροχή τα βήματά μας να οδηγεί

δύο ψυχές στην αχλή του νερού σ΄ένα σώμα.

Ο πρώτος χορός θέλω νάναι ένα ταγκό,

ένα παλιό νοσταλγικό του αττίκ τραγούδι

η λάσπη στο δρόμο να γράφει “σ΄αγαπώ”

και τα λασπόνερα να γίνουν ένα καφέ λουλούδι.

Έπειτα θέλω να σου χορέψω μια ζεμπεκιά

τα κρίνα χέρια σου τον τόνο να μου δίνουν

η μπόρα να κρατά τα μάτια μου κλειστά

και οι βροντές να σε βλέπουν και να σβήνουν.

Κι αφού γίνουμε μουσκίδι κι οι δυο,

θέλω από σένα σαν οδαλίσκη να χορέψεις

ένα παθιάρικο σμυρνέικο χορό,

και σαν νεράιδα τους κεραυνούς να τιθασέψεις.

Κι όταν ο Δίας γοητευμένος θα σε δει,

θα στείλει μήνυμα αυστηρό στους κεραυνούς του

να μην αγγίξουν μια αγάπη αληθινή,

κι ας μη σεβάστηκε τους θεϊκούς θυμούς του.

Έτσι στο χείμαρρο με λάσπες ένα σωρό,

να τελειώσουν οι χοροί μας μέσ΄στο δρόμο,

να μείνει κάποιο δάκρυ της μοίρας απαλό

καθώς θα πιάνει ο ένας τον άλλον απ΄τον ώμο.

Μετά μουσκίδι ,να ψάξουμε υπόστεγο μικρό

μέχρι να σταματήσει κι η ψιχάλα την ορμή της,

κι ας βράζει κάποια αστραπή από θυμό,

που αψηφίσαμε κι οι δυο τη δύναμή της....Β.Α.