Η εργατιά πρωϊ-πρωϊ με κέφι ξεκινάει,
να βγει το μεροκάματο, να βγει ψωμί γλυκό,
στη φάμπρικα, στο εργοστάσιο, τα ντέρτια τραγουδάει
κι ας είναι το μεροδούλι της απ΄όλα πιο πικρό.
Πιο κάτω στο εργοτάξιο ο ήλιος που κατακαίει,
οι εργάτες πάντα ακούραστοι χτυπάνε το σφυρί,
ύπουλη σκόνη γύρω τους κι η βαριοπούλα κλαίει,
που ο ιδρώτας τούς τρυπά την πλάτη σαν γυαλί.
Σε οικοδομή τα σίδερα βαριά ακουμπισμένα,
στα έμπειρα χέρια του μάστορα λυγούν ,παίρνουν μορφή,
κολλάνε, μπαίνουν σε σειρά κορμιά υποταγμένα,
κι η ασετιλίνη τα κερνά μια μυρωδιά στυφή.
Λίγα λεπτά διάλειμμα ο ιδρώτας ν΄αργοσβήσει,
πετσέτα βρώμικη λευκή σκουπίζει σαν φιλί
και η πείνα η παντοδύναμη λίγες ελιές θα στήσει,
μ΄αντρίκια χέρια δυνατά θα κόψει το ψωμί...Β.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου