η φυλακή

Μια φυλακή με σφίγγει και με πνίγει,

σαν ανεμότρατας το δίχτυ το σφιχτό,

αυτή η θηλειά δεν είναι όπως οι άλλες

είναι ανίκητο, απάνθρωπο και άγριο θεριό.

Μόνο το παραθύρι μου μικρό και όλο πείσμα,

αφήνει νυσταγμένο να μπει το λίγο φως

ζωγραφίζει ίσκιο απόκοσμο μέσα στο κελί μου

αυτός ο ίσκιος είναι ο πόθος μου ο κρυφός!

είναι εδώ κι εκεί ανοιχτή η φυλακή μου

κι ας έχω μπροστά μου δρόμο , ανοιχτό,

είμαι ένα πλάσμα βαρύ και ξεχασμένο

και με τη λύπη πάντα έχω έρωτα τρελό.

Απόψε είδα στη σκεπή μια χαραμάδα,

η φυλακή μου άνοιξε διάπλατα με μιας,

λευκά αηδόνια μού σκαρώσαν μαντινάδα

κι έπαιζε με τη λύπη μου ο χιονιάς...Β.Α.