φτωχή αγάπη

Σαν ήρθε ο έρωτας στη γη καμπάνες πρωινές

σημάνανε από μόνες τους αρχή μιας ευτυχίας,

γίνανε στάχτη όλες οι ξεδιάντροπες φωνές,

άθλιο μέρος μιας ξεδιάντροπης επαιτείας.

Κι εσύ αγάπη με τη φτωχή σου τη μιλιά,

σήκωσες το ανάστημα και την ψυχή στ' αστέρια,

μοιράσου τώρα άξια τη θεία φεγγοβολιά

και κράτα τον ήλιο σταθερά στα δυο σου χέρια.

Στη δόλια ψυχή μου ακουμπά το κοίταγμά σου,

από τα μακρινά ουράνια ο Αυγερινός μας βλέπει,

πύρινη η ματιά και αετού το πέταγμά σου,

νοιώθω την αγάπη σου ενός τεχνίτη σκέπη.

Ακέραιη φλέγεται μέσα μου η σιωπή,

αυτή, που κουβαλούσα με κόπο κάθε τόσο,

από τη σκέψη μου δεν φεύγεις ούτε στιγμή

μόνο θέλω μ΄ένα σου γεια τη θλίψη να σκοτώσω.

Είσαι αυτό, που μου χάρισε στη φωτιά,

μια απρόσμενη και δροσερή μια μπόρα

κι έγινε η ζωή μου φίλη με στοιχειά

και ας στοίχειωσε το τότε με το τώρα..Β.Α.