Βαριά τα βήματα και χέρια πίσω πλεγμένα
κορμί, που το θρυμμάτισαν οι πίκρες μιας ζωής,
στίχοι μεστοί, που γράφτηκαν με χέρια ροζιασμένα,
λέξεις με χρώμα νεανικό, κάποιας μικρής στιγμής.
Περβόλια εζωγράφιζαν τα ανθισμένα χέρια
και μπούκλες, που τις έπλεκαν μ΄ανέμη στρογγυλή,
στίχοι πετούσαν δω κι εκεί σαν άλλα περιστέρια
και κάθε στροφή μοναδική σαν νάταν η στερνή.
Μολύβια και στρατσόχαρτα ριγμένα σε γραφείο,
που έμοιαζε νάναι ένας βωμός αρχαίος ιερός
και πνεύμα που προσέγγιζε κάποτε πνεύμα θείο
και κάθε σκέψη αφορμή, σαν νάτανε χρησμός.
Τα χρόνια πέρασαν γοργά νεκρός μέσα στο κρύο,
χάθηκε και θάφτηκε, ποιος ξέρει σε ποια γωνιά,
οι στίχοι, που περισώθηκαν έγιναν πια βιβλίο,
που ερωτική στους έφηβους ανοίγει αγκαλιά...Β.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου