ανέφικτη επιστροφή

Μαζί σου έχω ζήσει τ΄ανέσπερο κι αμόλυντο αστέρι τ΄ουρανού

κι η σκέψη πάντα ακοίμητη κοντά σου πάντα μένει,

τώρα κοιμάται ανέμελη στα βάθη κάποιου νου,

μια επιστροφή ανέφικτη άδικα περιμένει

σε μια άκρη χωματόδρομου, σε μια άκρη γυρισμού.

Πέρασαν χρόνια κι εποχές που η καρδιά κυριαρχούσε

κι ένα φιλί επίμονα με ρήτρα γλυκιάς πνοής,

με δίψα υπερκόσμια χείλη γλυκά ζητούσε

κι ένα νερό σαν κρύσταλλο κάποιας μικρής πηγής,

γι΄αυτή την καρδιά του έρωτα, που αγάπη αποζητούσε.

Μα η επιστροφή ξεμάκρυνε γινόταν ένα σημάδι,

ένα ελάχιστο μικρό και άψυχο στολίδι,

πάσχισε όσο μπόρεσε το χάρτινο υφάδι

και κόπηκε σε μια στιγμή μ΄απάνθρωπο ψαλίδι,

ας γίνει η πληγή φιλί, το δάκρυ ας γίνει χάδι..Β.Α.