το πευκοδάσος

Μία υπέροχη μυρωδιά από καυτές βελόνες,

πλησίασαν και μου έδωσαν μία γλυκιά πνοή,

καφέ κορμοί σμιλεύτηκαν σαν όμορφες κολώνες

κι ανέδυαν μια θεϊκή υπερκόσμια μορφή.

Πάνω στα ήσυχα κλαριά, που ακουμπούσαν βρύα,

μιλιούνια κάτασπρα πουλιά χτίζανε τις φωλιές

κι αντιλαλούσε η μοναξιά στα βράδια τους τα κρύα

και όρκους πίστης αντάλλαζαν του έρωτα καρδιές.

Αυτός ο λόφος μαγικός σκαρφαλωμένα δέντρα,

που γέρνανε με ευλάβεια σε αλμυρή αγκαλιά,

τα λύγιζε, τα λίκνιζε, η φύση η αφέντρα

και θέλαν να πιουν τη θάλασσα όλη με μια γουλιά.

Κάτω στο βελονόδασος νάσου κι ένας πετρίτης,

να κλαίει την αγάπη του που έχασε νωρίς,

ευθύς κοντά του έφτασε μικρός αποσπερίτης,

την αγκαλιά του άνοιξε σαν μάνα του θαρρείς.,,B.A.