Για σένα καλή μου σκάρωσα γοργόνα θαλασσιά
στην πλώρη την περήφανη με ψαροπούλια αντάμα,
καπεταναίους έφερα από την αραπιά και κόντρα μπάντα έκανα
τα χείλη σου να κουρσέψω.
Σ΄αφησα στο λιμανάκι μας της θάλασσας απάγιο
να με προσμένεις μοναχή με όμορφη ροζ κορδέλα
με ρότα την αγάπη μας πυξίδα την καρδιά μας,
φευγάτο το τρεχαντήρι μας χωρίς τη ρότα τρέχει,
τα ξύλα τρίζουν στο σκαρί
σαν να ουρλιάζουνε μαζί με τις φωνές και τις βρισιές
του τσούρμου του χυδαίου, στα άγρια τα κύματα,
που θέλουν να μας φάνε.
Του Ποσειδώνα τα στοιχειά κόρες και ψυχογιοί του
όλοι μαζί βαλθήκανε, για να μας καταπιούνε.
Νόμιζα δεν θα ξανάβλεπα τα όμορφά σου μάτια
και κοίταζα εκεί ψηλά με την αχνάδα φεγγαριού
μ΄ελπίδες αναστημένες
να ψάχνω στην απόκρημνη πλαγιά
το σπίτι το δικό σου,
με παραθύρια κατάλευκα σαν νάναι περιστέρια
με τις κουρτίνες τις λευκές στο χέρι κεντημένες...Β.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου