ξέχασέ με

Ξέχασέ με γιατί χάθηκα στο πρωϊνό σου,

μια βαλίτσα όνειρα κι η μοναξιά σου μαζί μου,

δεν μπορώ να σε δω, έχεις φύγει. Ξέχασέ με!

αν η μνήμη σου μπορεί έτσι να λειτουργήσει,

να πάει πίσω τα ρολόγια, ξέχασέ με, ξέχασέ με εντελώς,

γίνε σκληρή τελείως για ν΄αντέξεις.

Έφυγαν οι ξεφτισμένες σημαίες από μας,

διπλώθηκαν και χάθηκαν μέσα στην εξέγερση.

Ξέχασέ με, γιατί τώρα εγώ είμαι η εξέγερσή σου.

Ίσως το άλλο πρωινό να είμαι

εκτός από ένα παρελθόν και ένα τίποτε.

Ξέχασέ με! εγώ θα σε θυμάμαι όταν πονάς.

Όταν με καλείς κοντά σου εγώ θα σηκώνω τρικυμία,

για να σβήνω το «σ αγαπώ» στην άμμο,

αυτό που γράψαμε μαζί τόσο επιπόλαια!

για να σ΄εκδικηθώ! ξέχασέ με λοιπόν!

κι αν έλθεις πάλι κοντά μου δεν θα είμαι εγώ,

αλλά ο ίσκιος μου ο αόρατος και ο άκομψος.

Φύγε τώρα μήπως μπορέσω κι εγώ να ξεχάσω,

ένα αντίο που μπορεί να είναι οριστικό, αλλά και τόσο εφήμερο,

γιατί ο χρόνος μαζί σου δεν σταματά ποτέ,

συνεχίζεται και μετά το αντίο,

γι΄αυτό λοιπόν ξέχασέ με…γιατί ..

γιατί…φοβάμαι να πω την αλήθεια που με πληγώνει...