Στις πέτρες στα κατσάβραχα η χαρά καλοντυμένη
βρίσκεται σα νύμφη όμορφη, ωραία, ζηλευτή,
στον ουρανό πάντα κρυφά η ματιά της ανεβαίνει
μη και την κλέψουνε κακοί κλέφτες περαστικοί.
Και είναι όμορφη, στητή πανέμορφη όλο χάρη,
στο προσκεφάλι της ψυχής με νάζι ακουμπά,
περήφανη ! μια άνοιξη προσμένει να την πάρει
να ταξιδέψουνε μαζί με άυλα φτερά.
Εγώ την κάθε λύπη μου θέλω να τη σκοτώσω
μόνο χαρά να έρχεται κι ας είναι περαστική,
με την ψυχή και την καρδιά σελάχι θ΄αρματώσω
κι ας με χτυπήσει η άκαρδη με λιάπικο σπαθί...Β.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου