Μια λησμονιά λυτρωτική,
με δίχως λόγο κι αφορμή
λέει τα δικά της,
χρόνια στην ίδια διαδρομή
κι όλο αντέχουν και πιο πολύ,
τα σωθικά της.
Σκοτάδι απλώνεται στη γη,
πάλι με λόγο κι αφορμή
και επιμένω,
ψάχνω κάτι να μου μιλά
ίσια, ευθεία στην καρδιά
και περιμένω.
Αν είναι ο έρωτας τρελός,
θα σταματήσω σε σταθμό,
λίγο πριν κλείσει
και η κραυγή του σ΄ αγαπώ
θα μπερδευτεί με τον καπνό
λίγο πριν σβήσει.
Αν στο δρόμο κουραστείς
μην απορήσεις που το άπειρο
είναι λίγο,
το ίδιο σκοτάδι πολιορκεί
μία ανάσα σου γνωστή,
που λέει να φύγω...Β.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου