το χαμόγελο

Ένα χαμόγελο καρδιάς, που πάντα σε διακρίνει

και ξάφνου γίνεται ροή κάποιας μικρής πηγής,

βρυσούλα απόμακρη μικρή και μαρμαρένια κρήνη,

που τραγουδάει τρέχοντας τραγούδι της ζωής.

Μια ομορφιά ξεκίνησε απ΄τα όμορφά σου χείλη,

που τραγουδούν σιωπηλά τους πόθους μιας ζωής

και γίνονται όλα όμορφα με μιας αγάπης σμίλη,

με στόλισμα λίγα δάκρυα, που πέφτουν καταγής.

Να με κοιμίζεις με φιλιά στη δροσερή σου αγκάλη,

να βλέπω ως και στον ύπνο μου χαμόγελο γλυκό,

ν΄αποκοιμιέμαι σαν παιδί και να ξυπνάω πάλι,

με τρυφερό χαμόγελο και βλέμμα στοργικό.

Αυτό το ωραίο χαμόγελο για πάντα εδώ να μείνει,

ανόθευτο κι αληθινό, σαν δάκρυ καθαρό,

ας βαφτεί με χρώματα, που η ίριδα αφήνει,

κι από άχρωμο, πολύχρωμο να κάνει το σ΄αγαπώ...Β.Α.