Αγόρι μου περπάτησες σε μυτερά λιθάρια
κι εγω με την αγάπη μου σ΄οδήγησα νωρίς,
κόντρα σε άνεμους δυνατούς κι ακανθερά χορτάρια
ξάγρυπνη στο στρώμα σου μήπως και φοβηθείς.
Όμως αγάπη μου καλή ,σταυραετού στολίδι,
ξενύχτησα σαν λέαινα μη σου συμβεί κακό
κι ενώ ξαπλώναμε μαζί σε άβολο σανίδι,
εγώ ετοίμαζα γλυκό τραγούδι να σου πω.
Έξω βοριάς εβούβανε τον ήχο της καμπάνας
κι όπως το κορμάκι σου πάσχιζε μόνο του να σταθεί,
εγώ με λίγα δάκρυα και με στοργή μιας μάνας
περίμενα ο ίσκιος σου, να γίνει ανατολή.
Τώρα γιε μου λεβέντη μου της άνοιξής μου γέννα,
πάρε εδώ την έγνοια μου, την σκέψη μου εσύ,
άσε τον πόνο, να κρυφτεί κάπου σε μέρη ξένα
και κράτα την καρδούλα μου παρηγοριά χρυσή.
Κι όταν περάσουν τα δύσκολα και έρθουν χρόνοι άλλοι,
να με θυμάσαι που δάκρυζα σαν ήσουνα μικρός
και έβαζα τα στήθη μου αγάπης προσκεφάλι,
να δείξω στα ματάκια σου του φεγγαριού το φως.,,Β.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου