Ξεκινάω ταξίδι να φτάσω κοντά σου,
ανάσες επιτέλους η ζωή ας μου δώσει,
να σβήσω αναμνήσεις
κι αγάπες παλιές, που μ΄εχουν προδώσει.
Μακρύς ο δρόμος μέχρι να φτάσω,
κάμποι, βουνά και γεφύρια ,στην άκρη ας κάνουν,
ν΄ανοίξουνε δρόμο,
το χρόνο, που φεύγει ίσως προφτάσω.
Ανοίξτε! φαράγγια και ύπουλα δάση ανοίξτε!
να περάσω σαν άνεμος να βρω την καλή μου,
αφήστε ανοιχτά κάποια κρυφά μονοπάτια,
όπου σ΄αυτά τα δικά μου σημάδια θ΄αφήσω.
Κι εσύ Χρόνε μήνυμα στείλε στις κόρες σου Ώρες,
να κάνουν τις στιγμές μου αιώνες, που μαζί της θα ζήσω...Β.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου