το νησί

 

Είπαμε να πάμε σε ξένο κι απόμερο νησί 

η φλόγα του έρωτα μας, να γίνει ανεμώνα,

σε μια έρμη ακρογιαλιά να μείνουμε μαζί

κοιτώντας κατάματα τον αδίστακτο μουσώνα.

Η θάλασσα να σου χαϊδεύει τα μαλλιά

και η αύρα η αλμυρή ευθύς να τα στεγνώνει,

τα άσπρα βότσαλα πετράδια αστραφτερά

να παίζουνε με την αίσθηση πως έχει πέσει χιόνι.

Πράσινα φύκια και λαδί να στέκουν σιωπηλά,

σιωπηλοί σαν δικαστές ν΄ακούσουν τι θα πούμε

κι ύστερα όταν η ζέστη φλογίσει τα κορμιά

στην αγκαλιά της θάλασσας μαζί να ανοιχτούμε.

Θέλω το νησί το μακρινό να έχει μόνο πουλιά

τα αθώα τα ψαρόπουλα, που μόνο αγάπη ξέρουν,

όταν κάποιου αδίστακτου αετού κινήσουν τη ματιά

στα κρίνα χέρια σου τα μικρά τους να σου φέρουν…Β.Α.