Η λησμονιά

Είπες οι πίκρες οι φθονερές,

πρέπει να μας αφήσουν,

να σκεπαστούν με λησμονιά όλα τ΄αγκάθια

οι αγκαλιές, που πίστευες πως δεν είναι αληθινές

ας μείνουν σε κάποια μακρινά κακόπλεχτα καλάθια.

Λυτρωτική η λησμονιά για μια αγάπη ,

που επιμένει σιωπηλά μέσα στο χρόνο,

να πλάθει όνειρα πολλά με τη βουβή της σιωπή

και ν΄ αντιστέκεται με πείσμα μέσ΄ στον πόνο.

Θέλω αγάπη μου γλυκιά μια λησμονιά στα περασμένα

κι σαν ξανανθίσουν πασχαλιές να έχουμε έτοιμες καρδιές

που θ΄ανοίξουν και για αγάπη θα μιλήσουν

να είναι έτοιμες κι αυτές μέσα στις όμορφες

βραδιές να αγαπήσουν.

Θέλω τα πριν, τα άσκεφτα ποτέ ποτέ μη ξαναγίνουν

λιθάρι ασήκωτο, φριχτό και πάνω του θα σκοντάψεις

ποτέ ποτέ τα φθονερά ποτέ να μην σ΄αγγίξουν

μη και σε φέρουν θύμισες και βαριαναστενάξεις...Β.Α.