Μάτια που ιριδίζουνε
στο φως της μέρας, ήλιος
γεννιέται μέσα τους
και φως της οικουμένης.
Μάτια που συμπονέσανε
τα μάτια ενός ζητιάνου,
μάτια που γειτονέψανε
με πόνο ενός φτωχού.
Μάτια που υπερήφανα
σταθήκανε στην άκρη
στο τουφεκιών το σίδερο
χωρίς ν΄αφήσουν δάκρυ.
Μάτια που αργοσβήσανε
στου χάρου το αντάμα,
μάτια που εβουρκώσανε
καθώς φωνάξαν "μάνα".
Μάτια που μες στην ξαστεριά
γλυκά θα κοιμηθούνε,
μάτια που ασυντρόφευτα
τον ήλιο δεν θα δούνε.
Μάτια, που σ΄άγιες στιγμές
θα μείνουν δακρυσμένα.
Μάτια που θα σφαλίσουνε
ποτέ ξανανοιγμένα....Β.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου