μια φωλιά

Πουλιά που ξενιτεύτηκαν πίσω ξαναγυρίζουν

με τα μικρά τους αγκαλιά τον ήλιο χαιρετούν

με τα φτερά τους ανοιχτά, πετάνε και ελπίζουν,

πως τη φωλιά τους ανέγγιχτη πάλι θα ξαναβρούν.

Μέσα στην όμορφη φωλιά με πούπουλα και βρύα

που η αγάπη σκάρωσε και η λατρεία θαρρείς,

μακριά του ανέμου η αχλή και του αητού η βία,

τους περιμένει κάμαρη, που θάθελες να ζεις.

Της ξενιτιάς η ανάμνηση χάθηκε μες στο χρόνο

του γυρισμού η ανάσταση γιορτάζεται με μιας

το πέταγμα, που μάτωσε και στέριωσε τον πόνο,

τώρα γλυκειά αντάμωση μιας φίλης γειτονιάς.

Όταν και πάλι ο καιρός τα φύλλα θα τα ρίξει,

και η ανέμη η άπονη θα αλλάξει τους καιρούς,

μπροστά η μανούλα περήφανη το δρόμο θα τα δείξει

να ξαναβρούνε πάλι της ξενιτιάς καημούς. ...Β.Α.