Όλες οι λύπες

Ποιος είπε πως οι λύπες στερεύουν τις χαρές:

όσες κι αν έρθουν καλοδεχούμενες ας έρθουν

οι αντοχές θα μείνουν εδώ κι ας είναι μακρινές

να πολεμούν και να νικάνε ξέρουν.

Τα δάκρυα ας κυλούν πικρά κάποιο καιρό,

θαρθεί άλλος καιρός θα κουραστούν και θα σωπάσουν

θα ξεχαστούν μέσ σε χαρές ένα σωρό

και με χορούς θα τρέξουν να γιορτάσουν.

Όλες οι λύπες αδύναμες κι ας έρθουν καρτερώ

και μοναχές και μ΄άλλες μαζί ας έρθουν αν τολμάνε,

εγώ μένω πιστός σ εκείνη που αγαπώ,

κι ας με την πίκρα τους φριχτά με πολεμάνε.

Την άλλη μέρα, περιμένω πρωινό

και ανταύγειες χαράς η ζωή θα επαναφέρει

ξανά τα χείλη μου θα ψελλίσουν σ αγαπώ

και η καρδιά μ΄ένα φιλί χαρά θα ξαναφέρει...Β.Α.

Ποτέ δεν πρέπει η αγάπη να ζει χωρίς ελπίδα.

Ποτέ δεν πρέπει η λύπη να μας λυγίζει,

 γιατί τότε της κάνουμε το χατίρι και <<νομίζει>>

 πως είναι πιο δυνατή από μας.