η ζωή κι ο θάνατος μαζί

 Κρατώντας τριαντάφυλλα που κέντιζαν τα χέρια,

σε λίμνες σβήνανε ψυχές κυρτά αγιοκέρια,

με θύμησες απ΄τον νοτιά χτυπούσαν οι καμπάνες,

μοσχοβολούσε η νυχτιά με μια γλυκιά ανάσα,

άνθη και άνθη πέταγαν μυροβολούσες κόρες,

κι ήταν αβάσταχτα σκληρές σταματημένες οι ώρες,

για το ταξίδι που άρχιζε στο άγνωστο λιβάδι,

χωρίς να νοιώθει συμπονιά, χωρίς να νοιώθει χάδι,

χωρίς αναίτια πινελιά στο φρύδι το σμιχτό,

μήτε στα χείλη ένα φιλί του χωρισμού σημάδι...Β.Α.

το θέμα του ποιήματός μου ανήκει στην καλή μου φίλη Maria Alexopoulou