να με θυμάσαι

 

Σε πόλεις ακατοίκητες μου λες να πάω να ζήσω,

εκεί που τα μπάζα της ψυχής στοιβάζονται σωρό,

σε κλίμα κατάξερο μα κι υγρό μόνος μου εκεί να ζήσω,

με συντροφιά το αλλοτινό τ΄αστέρι το χλωμό

Όταν φυσούν αγέρηδες οι θύμησες θα φεύγουν,

σαν φοβισμένες άνοιξες, σαν κύμα παγερό,

και θα ουρλιάζουν οι ενοχές κι οι πίκρες θα περσσεύουν

καθώς δεν θα αντέχουνε στης μοίρας το γραφτό.

Οι παλιές ωραίες εποχές, που οι θύμισες θα γυρεύουν

αυτές που έδιναν στην αγάπη μας κομψή κορμοστασιά,

τώρα εμείναν μόνες τους καρδιές, που ζητιανεύουν,

μι΄αγάπη απ΄ το παρελθόν, να κάνουν μοιρασιά.

Να με θυμάσαι αγάπη μου εκεί στα ξένα μέρη,

κι αν κάποτε περαστικός έρθω για να σε δω,

θέλω σαν ξένο, να με δεις, μη μου απλώσεις χέρι,

μη και νομίσω μ΄αγαπάς και άδικα χαρώ.