Η έρημός μου

Απέραντη η άμμος μπροστά μου στέκει

με Λεστριγόνες και θεριά πάντα εκεί

το φως το αδιαπέραστο παραστέκει

σε αμμόλοφους γεμάτους σιωπή.

Αντίκρυ μου νερά ψεύτικα αναβλύζουν

με κίβδηλους πίδακες σημάδια της ζωής

σε αμμόλοφους καραβάνια ανηφορίζουν

και στάζουν ιδρώτα, που πέφτει καταγής.

Αυτή η έρημος την ψυχή μου ζωγραφίζει

και κάνει δέηση βλαστάρι να φυτρώσει

χέρια κατάμαυρα τα καίει τα μαυρίζει

μέχρι η ρίζα πάνω στην άμμο να στεριώσει.

Η έρημός μου στάλα μιας άλλης μοναξιάς

με γυροφέρνει αναίτια και θέλει να με πνίξει

ώσπου να έρθει το νερό κάποιας ματιάς

και το δρόμο της αγάπης να μου δείξει.....Β.Α.