Νυφούλα γλυκοχάραμα,
χαρά στο μέτωπό σου,
η χάρη όλο το βιος σου,
κι η αγάπη σου σκιρτά.
Κατάλευκη σαν τους αφρούς,
τα μάτια σου λαμπιρίζουν,
τα δάκρυα σε στολίζουν
και πέφτουν στους ανθούς.
Κρατάς τα άνθη σαν αυγή,
ζωής ανατριχίλα,
χλωρόφυλλα τα φύλλα
και ρύζι όλο στοργή.
Και το φεγγάρι στη νέα σου ζωή
ακάλεστο είναι κοντά σου,
φιλά τα μάγουλά σου
με μια αγκαλιά χλωμή.
Τα χελιδόνια σιωπηλά
παράνυμφα σου στέκουν,
το άσπρο μόνο πλέκουν
στα μαύρα τους φτερά.
Μα και στο νάρθηκα ψηλά
πάλι θα φτερουγίσουν,
για χάρη σου θα γυρίσουν
Δεκέμβριο ξανά....Β.Α
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου