Είχες ένα χαμόγελο σαν αστραπή, που λάμπει,
η ματιά σου δροσοπηγή σε κάθε σου σ΄αγαπώ
και τα νερά περίσσευαν ποτίζονταν ως κι οι κάμποι
θυμάσαι τα αγριολούλουδα σου λέγαν ευχαριστώ.
Μα ξάφνου όλα άλλαξαν ένα θλιμμένο δείλι,
διάλεξες για πατρίδα σου μια άλλη ξενιτιά,
έμεινα πίσω να θρηνώ σε κρύο ασφοδίλι,
να ξαναζώ, για μια φορά ακόμη μοναξιά.
Θυμήσου την πανέμορφη κι ατέλειωτη ιστορία,
για έναν ιππότη, που έφτασε και του είπες σ΄αγαπώ,
τώρα πια σ΄αποχαιρετώ από κάποια κρυφή γωνία,
με την ελπίδα μου νεκρή πως δεν θα σε ξαναδώ.
Πώς άντεξες να πεις εσύ αυτό το πικρό αντίο,
που μου μιλάει μέσα μου συνέχεια με σιωπή;
Είναι κατακαλόκαιρο μα κάνει τόσο κρύο,
γιατί η ψυχή μου πόνεσε κι αγάπησε πολύ.
Ας έρθει λοιπόν ο ύπνος μου μ΄ολόχρυσα σαντάλια,
να σ΄αγκαλιάσω τρυφερά στο όνειρο σαν ΄ρθεις,
να θυμηθείς τα λόγια μου αγάπης μαϊστράλια
αυτά που σου ΄λεγα συχνά λίγο πριν μ΄αρνηθείς...Β.Α.
rompre
Tu avais un sourire comme l'éclair, brillant,
ton regard est une source de rosée en chacun je t'aime
et l'excès d'eau a été arrosé ainsi que les plaines
vous souvenez-vous des fleurs sauvages disant merci.
Mais soudain tout s'est transformé en un triste lâche,
vous avez choisi un autre pays étranger pour votre patrie,
J'ai été laissé pour pleurer dans une jonquille froide,
revivre, encore une fois la solitude.
Souviens-toi de la belle et sans fin histoire,
pour un chevalier qui est venu lui dire je t'aime,
maintenant je te dis au revoir d'un coin caché,
avec mon espoir mort que je ne te reverrai plus jamais.
Comment pourriez-vous supporter de dire cet amer adieu,
qui me parle constamment en silence ?
C'est l'été mais il fait si froid,
parce que mon âme était blessée et aimée beaucoup.
Alors laisse mon sommeil venir dans des sandales d'or,
embrasser tendrement dans le rêve comme si tu venais,
souviens-toi de mes mots mes chefs-d'œuvre d'amour
ce que je te disais souvent juste avant que tu le nies... ....Β.Α.
