Είμαι ένα απόκοσμο μοναχικό πουλί,
που ψάχνει με απόγνωση κάποιο δροσάτο δείλι
γέρασε το κουφάρι μου,
το γέλασε η ζωή,
και χάθηκε της νιότης μου το κόκκινο το χείλι.
Λαίμαργα τρώει τα σωθικά ένα πικρό σαράκι,
τώρα βαδίζω μοναχός μέσα σε γκρίζο χρόνο,
μόνο που γίνεται γλυκιά και όλο πιο δυνατή,
η ελπίδα και η αγάπη μου, όσο εγώ παλιώνω... Β. Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου