Στης ομορφιάς το πλάτωμα μαζί σου ας ταξιδέψω
και στης ανέμης τον ιστό ας πλέξω έναν καημό
με της καρδιάς τη δύναμη το χάος να παλέψω
να μην αφήσω τίποτε, που δεν θάν΄ αληθινό.
Η λίμνη ήρεμη μπροστά στα μάτια μου ανοιχτή,
της μοίρας, το χαμόγελο θαρρείς μου κάνει δώρο,
και στα νερά τα ήρεμα νεράιδα ευγενική,
με λούζει με το πανδιαυγές κι αθάνατο συχώριο.
Κοιτάζω πέρα μακριά μια λάμψη μαγική,
κοιτάζει ο ήλιος την ομορφιά σε νούφαρο στολίδι,
που γίνεται διαμαντόπετρα σε κόμη γαλανή
και μοιάζει μ΄ένα τεράστιο γαλάζιο δαχτυλίδι...
Βασίλης Ανδρονίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου