Πέρασαν κύματα που άφριζαν κοντά μου
και με υποσχέσεις σαγήνευαν όλη μου τη ζωή,
με ηλιοκέντητη μορφή πλούτιζαν τα όνειρα μου
και πέρασαν τα χρόνια μου όλα, σαν μια στιγμή.
Δεν ήξερα πως για αγάπη συνέχεια μου μιλούσαν,
και μέσα μου βασίλευε αναίτια σιωπή,
ανωφελείς σκέψεις και φριχτεές γι΄ αγάπη τραγουδούσαν,
χωρίς να νοιάζονται ποτέ πως ήμουνα παιδί.
Οι μέλλοντες χρόνοι ξαφνικά όλοι γύρισαν πίσω
και από μέλλοντες καιροί γίνανε παρελθόν,
ήρθε ξάφνου η ώρα μου τα δάκρυα να σκουπίσω,
ν αφήσω, ιδέες και όνειρα, στο έλεος των καιρών...
Βασίλης Ανδρονίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου