το όνειρό μου

Στο ζαφειρένιο θόλο του ουρανού

που αστέρια με κεντίδια η φύση έχει ράψει

θέλω ένα όνειρο ενός πόθου μακρινού,

μεσ΄στο μυαλό μου μια αγάπη να μου γράψει.

Θέλω σ απλό κι απέριττο παλάτι αγγελικό,

την άφωνη καρδιά μου ν΄ασφαλίσω,

ν΄ανοίξω αγκάλη σ εκείνους που αγαπώ,

και με φιλιά πολλά την αγάπη μου να δείξω.

Θέλω σε καταπράσινο πεδιάδας κάποιο χαλί

να νοιώσω ένα αγέρι μυρωμένο,

και σε περβόλι ολάνθιστο να βαδίσουμε μαζί,

μ΄ένα τραγούδι στα χείλη πονεμένο.

Κι η κάθε ψυχή σαν γεράκι στα ύψη να πετά,

και να λάμπει παντού σαν της νυχτιάς αστέρι

κι ένας άνεμος πουνέντες να ρωτά,

αν πρέπει να σβήσει της αγάπης τ΄αγιοκέρι.

Κάπου εδώ πριν τελειώσει της βρυσούλας η σταλιά

και πριν της άνοιξης τα κλώνια θα γείρουν ανθισμένα,

πριν ξυπνήσουν απ΄τον ύπνο τους τα πουλιά,

ν΄ακούσουμε τραγούδια της ζωής αγαπημένα...

Βασίλης Ανδρονίδης