βρεγμένα φύλλα

 

Πέρασα χτες απ΄το μικρό μας το δρομάκι,

που κάποτε άνθιζαν γεράνια στη σειρά

βρεγμένα φύλλα και κορμοί όλο σαράκι

ηχούσαν πένθιμα σε κάθε συρτή περπατησιά.

Όλα των δέντρων τα φύλλα σαν να κλαίγαν

και ήταν άστατος όλο θλίψη ο καιρός

κυρούλες με τάξη στις σόμπες ξύλα καίγαν

κι ο ουρανός σαν την ψυχή μου σκυθρωπός.

Βρεγμένα φύλλα καταγής που πέσαν μόνα

με κοίταγαν με βλέμμα σκυθρωπό

στη σκέψη μου ήρθε μια κόκκινη ανεμώνα

που είχε ανθίσει κάποτε σε ήρεμο καιρό.

Έτσι και η αγάπη μας θλιμμένη ανεμώνα

μέσα σε φύλλα θάφτηκε που πέσαν καταγή

την σκότωσε άπονα το κρύο του χειμώνα

πριν μάθει το αναίτιο και άδικο γιατί.

Βασίλης Ανδρονίδης