σε γνώρισα

Σ΄έπλασα μέσα μου σαν ξεχασμένη ελπίδα,

σαν της μοίρας μου τρυφερό γλυκό ένα φιλί

και ήσουν εσύ! σε γνώρισα όταν σε πρωτοείδα,

να έρχεσαι με χρώματα, που θύμιζαν αυγή.

 Σου έδινα κι ένα φιλί  στο κάθε σ΄αγαπώ σου,

σε  Πύλη Ωραία Ρωμανού με μια χρυσή στολή

και με τρεμάμενη φωνή μου είπες το όνειρό σου

κι ήσουν σεμνή, κατάλευκη σαν κάτασπρο πανί.

Σε γνώρισα σαν μια άνοιξη με μια φωνή του αγέρα

και τα χρυσά σου τα μαλλιά κολλούσαν στη βροχή

σε γνώρισα, γιατί ήσουνα μια του Απρίλη μέρα,

που με καλούσε στοργικά σαν αγάπη και σαν ζωή.

Τα φώτα ανώφελα κι αυτά παλεύανε να φέξουν

κι αστέρια μικρά πεφτάστερα ήταν εκεί κοντά,

κατάλευκα λιμνόπουλα έτοιμα ήταν να τρέξουν

να σε καλωσορίσουνε με μούσκεμα τα φτερά...Β.Α.

ένα ταξίδι

 Ξεκινάω ταξίδι να φτάσω κοντά σου,

 ανάσες επιτέλους η ζωή  ας μου δώσει,

να σβήσω αναμνήσεις

κι αγάπες παλιές, που μ΄εχουν προδώσει.

Μακρύς ο δρόμος μέχρι να φτάσω,

κάμποι, βουνά και γεφύρια ,στην άκρη ας κάνουν,

ν΄ανοίξουνε δρόμο, 

το χρόνο, που φεύγει ίσως προφτάσω.

Ανοίξτε! φαράγγια και ύπουλα δάση ανοίξτε!

να περάσω σαν άνεμος να βρω την καλή μου,

αφήστε ανοιχτά κάποια κρυφά μονοπάτια,

όπου σ΄αυτά τα δικά μου σημάδια θ΄αφήσω.

Κι εσύ Χρόνε μήνυμα στείλε στις κόρες σου Ώρες,

να κάνουν τις στιγμές μου αιώνες, που μαζί της θα ζήσω...Β.Α.

κάθε χαρά

 

Στις πέτρες στα κατσάβραχα η χαρά καλοντυμένη

βρίσκεται σα νύμφη όμορφη, ωραία, ζηλευτή,

στον ουρανό πάντα κρυφά η ματιά της ανεβαίνει

μη και  την κλέψουνε κακοί κλέφτες περαστικοί.

Και είναι όμορφη, στητή πανέμορφη όλο χάρη,

στο προσκεφάλι της ψυχής με νάζι ακουμπά,

περήφανη ! μια άνοιξη προσμένει να την πάρει

να ταξιδέψουνε μαζί  με άυλα φτερά.

Εγώ την κάθε λύπη μου θέλω να τη σκοτώσω

μόνο χαρά να έρχεται κι ας είναι περαστική,

με την ψυχή και την καρδιά σελάχι θ΄αρματώσω

κι ας με χτυπήσει η άκαρδη με λιάπικο σπαθί...Β.Α.