γυναίκα και εγκλεισμός

 

Το ποίημα αυτό εκφράζει την εικαστική δημιουργία της καλής μου φίλης Τούλας Χαριτίδου την οποία και ευχαριστώ θερμά!

Της μοίρας το άψυχο δεντρί

πήρε ζωή κοντά σου

και της σκλαβιάς η προτροπή

σε μίσησε κρυφά

σαν το αγρίμι σ΄έδεσαν

και ήρθανε σιμά σου

μύριοι αετοί και άρπαγες

με ύπουλη θηλειά.

Σε κρύο κελί τη μητρική

αγκάλη σου είχες ανοίξει

και μια μαντήλα φόραγες

σε χρώμα βιολετί

ίδια η θλίψη κράταγε

το πλάνο κοίταγμά σου

κι αυτή η ματιά σου έκοβε

σαν κοφτερό γυαλί.

Μάνα του κόσμου άνοιξε

την αγκαλιά σου εντός μου

και μ΄ένα πόνο μητρικό

φέρε με στη ζωή

με μια μυρωδιά υπερκόσμια

βόηθα να δω το φως μου

και κάνε με την αγάπη σου

κάθε μοιραίος σου εγκλεισμός

να γίνεται στοργή.

Β.Α.

το χαμόγελο

Ένα χαμόγελο καρδιάς, που πάντα σε διακρίνει

και ξάφνου γίνεται ροή κάποιας μικρής πηγής,

βρυσούλα απόμακρη μικρή και μαρμαρένια κρήνη,

που τραγουδάει τρέχοντας τραγούδι της ζωής.

Μια ομορφιά ξεκίνησε απ΄τα όμορφά σου χείλη,

που τραγουδούν σιωπηλά τους πόθους μιας ζωής

και γίνονται όλα όμορφα με μιας αγάπης σμίλη,

με στόλισμα λίγα δάκρυα, που πέφτουν καταγής.

Να με κοιμίζεις με φιλιά στη δροσερή σου αγκάλη,

να βλέπω ως και στον ύπνο μου χαμόγελο γλυκό,

ν΄αποκοιμιέμαι σαν παιδί και να ξυπνάω πάλι,

με τρυφερό χαμόγελο και βλέμμα στοργικό.

Αυτό το ωραίο χαμόγελο για πάντα εδώ να μείνει,

ανόθευτο κι αληθινό, σαν δάκρυ καθαρό,

ας βαφτεί με χρώματα, που η ίριδα αφήνει,

κι από άχρωμο, πολύχρωμο να κάνει το σ΄αγαπώ...Β.Α.

μονόλογος=αφιέρωμα στον άγνωστο αδικημένο ποιητή....

 

<<...Θα φύγω μια μέρα, μια μέρα τ΄Απρίλη

μαζί με χαρτιά και με τόνους βιβλία

θάναι ένα θαμπό και μονόχρωμο δείλι

θάναι μια μέρα που θα γράψ΄ιστορία.

'Οσο ζούσα τα γραπτά μου πετούσαν

και τυλίγαν σκουπίδια και πότε-πότε ψωμί

στίχους μου διαβάζαν, σκωπτικά και γελούσαν,

γιατί λέει δεν είχα καρδιά ποιητή.

Κυρούλες με τάξη θα κλάψουν για μένα

και τα χαρτιά μου θα ρίξουν σ΄ένα κάδο βαθύ

μαζί μ΄αποφάγια επιμελώς τυλιγμένα

μήπως και κάποιος ζητιάνος τα βρει.

O φτωχός ο ζητιάνος που θάχει μέρες να φάει

με βήμα βαρύ ως τον κάδο θα φτάσει,

τα σκουπίδια σκαλίζοντας φαγητό θα ζητάει,

ίσως κάποιο μου ποίημα ερωτικό θα διαβάσει....>>Β.Α.