ταξίδι στην ομορφιά

Στης ομορφιάς το πλάτωμα μαζί σου ας ταξιδέψω

και στης ανέμης τον ιστό ας πλέξω έναν καημό

με της καρδιάς τη δύναμη το χάος να παλέψω

να μην αφήσω τίποτε, που δεν θάν΄ αληθινό.

Η λίμνη ήρεμη μπροστά στα μάτια μου ανοιχτή,

της μοίρας, το χαμόγελο θαρρείς μου κάνει δώρο,

και στα νερά τα ήρεμα νεράιδα ευγενική,

με λούζει με το πανδιαυγές κι αθάνατο συχώριο.

Κοιτάζω πέρα μακριά μια λάμψη μαγική,

κοιτάζει ο ήλιος την ομορφιά σε νούφαρο στολίδι,

που γίνεται διαμαντόπετρα σε κόμη γαλανή

και μοιάζει μ΄ένα τεράστιο γαλάζιο δαχτυλίδι...

Βασίλης Ανδρονίδης

μη φοβάσαι

Μη φοβάσαι και η κάθε σου πληγή

σα στάλα φεγγαριού θα χαθεί μέσα στο κύμα

εκεί στου βυθού τα ατέλειωτα βάθη

εκεί η ψυχή σου θα μάθει

πως εγώ σε οδηγώ στης ζωής σου το βήμα.

Μη φοβάσαι κι όταν το κύμα που πλάι σου θα φτάνει

ένα χέρι δυνατό θα σε κρατάει

θα σου χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά

μ΄ αγάπης θα σε ντύνει γιορτινή φορεσιά

κεντημένη με λουλούδια του Μάη,

φύλακας άγγελός σου θα είμαι πιστός

ακόμα κι αν φύγω κοντά σου θα μείνω

να μη φοβάσαι είμαι δίπλα σου εγώ

θα ταξιδεύω μαζί σου και με άγριο καιρό

της ψυχή σου κάθε πόνο να σβήνω.

Βασίλης Ανδρονίδης

οι μέλλοντες χρόνοι

Πέρασαν κύματα που άφριζαν κοντά μου

και με υποσχέσεις σαγήνευαν όλη μου τη ζωή,

με ηλιοκέντητη μορφή πλούτιζαν τα όνειρα μου

και πέρασαν τα χρόνια μου όλα, σαν μια στιγμή.

Δεν ήξερα πως για αγάπη συνέχεια μου μιλούσαν,

και μέσα μου βασίλευε αναίτια σιωπή,

ανωφελείς σκέψεις και φριχτεές γι΄ αγάπη τραγουδούσαν,

χωρίς να νοιάζονται ποτέ πως ήμουνα παιδί.

Οι μέλλοντες χρόνοι ξαφνικά όλοι γύρισαν πίσω

και από μέλλοντες καιροί γίνανε παρελθόν,

ήρθε ξάφνου η ώρα μου τα δάκρυα να σκουπίσω,

ν αφήσω, ιδέες και όνειρα, στο έλεος των καιρών...

Βασίλης Ανδρονίδης