ο δρόμος της αγάπης

Μια λησμονιά λυτρωτική,

με δίχως λόγο κι αφορμή

λέει τα δικά της,

χρόνια στην ίδια διαδρομή

κι όλο αντέχουν και πιο πολύ,

τα σωθικά της.

Σκοτάδι απλώνεται στη γη,

πάλι με λόγο κι αφορμή

και επιμένω,

ψάχνω κάτι να μου μιλά

ίσια, ευθεία στην καρδιά

και περιμένω.

Αν είναι ο έρωτας τρελός,

θα σταματήσω σε σταθμό,

λίγο πριν κλείσει

και η κραυγή του σ΄ αγαπώ

θα μπερδευτεί με τον καπνό

λίγο πριν σβήσει.

Αν στο δρόμο κουραστείς

μην απορήσεις που το άπειρο

είναι λίγο,

το ίδιο σκοτάδι πολιορκεί

μία ανάσα σου γνωστή,

που λέει να φύγω...Β.Α.

Καλό ταξίδι αγάπη μου 😥(Για την μικρή Αναστασία)😥

Το παρακάτω ποίημα για εσένα μικρό μου Αγγελούδι....!!!!

Σας σκέφτομαι με πολύ αγάπη....!!!!

#Καλό_ταξίδι_αγάπη_μου....

#Για_την_μικρή_Αναστασία...

Ένα κεράκι λαμπερό απ΄το βοριά εσβήστη,

με ξέπλεκα λιτά μαλλιά πετάει στους ουρανούς,

με μια παλάμη τόση δα σταυροκοπιέται η πίστη

κι ας είναι ταξίδι άγνωστο σε τόπους μακρινούς.

Μη σκιάζεσαι αγάπη μου μικρούλικο πουλάκι,

στα αετόμορφα σύγνεφα θα βρεις κάποιο σταυρό,

κάποιο αστέρι λαμπερό ή κάποιο χελιδονάκι,

θα σ΄οδηγήσει με στοργή σ΄αγγέλους και Χριστό.

Μόνο κοριτσάκι μου μη πιεις από λησμονιάς τη βρύση,

μη και βρεθεί στο δρόμο σου νεράιδα αμαρτωλή

και παγιδέψει τη ματιά, που άφησες να ζήσει,

μαζί με όλα τα όνειρα, που έκανες στη γη.

Όμως μπορείς αγάπη μου άγγελε της ζωής μας,

να μη ξεχάσεις πια ποτέ το μητρικό το χάδι,

πάρε μαζί σου αγκαλιά κομμάτι της στοργής μας

και κράτα το σαν φυλαχτό, σαν θύμησης σημάδι.

Κι όταν Ανάσταση θα ΄ρθει κάποτε εδώ πέρα

κατέβα να σε γιορτάσουμε όνομα λατρευτό,

ζήτησε απ΄τον Πανάγαθο και Άγιο Πατέρα,

ν΄αφήσει απ΄τον Παράδεισο, να έρθεις ως εδώ. Β.Α.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ.........ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟ ΣΗΜΑΔΙ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΑΜΕ.........ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΥΛΛΗΠΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ......

ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΩ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΥΠΛΗΘΕΙΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΥΣ ΠΩΣ ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΩ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΜΟΥ........https://youtu.be/D7nksbPI-mU?t=153  B.A.

γυναίκα και εγκλεισμός

 

Το ποίημα αυτό εκφράζει την εικαστική δημιουργία της καλής μου φίλης Τούλας Χαριτίδου την οποία και ευχαριστώ θερμά!

Της μοίρας το άψυχο δεντρί

πήρε ζωή κοντά σου

και της σκλαβιάς η προτροπή

σε μίσησε κρυφά

σαν το αγρίμι σ΄έδεσαν

και ήρθανε σιμά σου

μύριοι αετοί και άρπαγες

με ύπουλη θηλειά.

Σε κρύο κελί τη μητρική

αγκάλη σου είχες ανοίξει

και μια μαντήλα φόραγες

σε χρώμα βιολετί

ίδια η θλίψη κράταγε

το πλάνο κοίταγμά σου

κι αυτή η ματιά σου έκοβε

σαν κοφτερό γυαλί.

Μάνα του κόσμου άνοιξε

την αγκαλιά σου εντός μου

και μ΄ένα πόνο μητρικό

φέρε με στη ζωή

με μια μυρωδιά υπερκόσμια

βόηθα να δω το φως μου

και κάνε με την αγάπη σου

κάθε μοιραίος σου εγκλεισμός

να γίνεται στοργή.

Β.Α.