Καλό ταξίδι αγάπη μου 😥(Για την μικρή Αναστασία)😥

Το παρακάτω ποίημα για εσένα μικρό μου Αγγελούδι....!!!!

Σας σκέφτομαι με πολύ αγάπη....!!!!

#Καλό_ταξίδι_αγάπη_μου....

#Για_την_μικρή_Αναστασία...

Ένα κεράκι λαμπερό απ΄το βοριά εσβήστη,

με ξέπλεκα λιτά μαλλιά πετάει στους ουρανούς,

με μια παλάμη τόση δα σταυροκοπιέται η πίστη

κι ας είναι ταξίδι άγνωστο σε τόπους μακρινούς.

Μη σκιάζεσαι αγάπη μου μικρούλικο πουλάκι,

στα αετόμορφα σύγνεφα θα βρεις κάποιο σταυρό,

κάποιο αστέρι λαμπερό ή κάποιο χελιδονάκι,

θα σ΄οδηγήσει με στοργή σ΄αγγέλους και Χριστό.

Μόνο κοριτσάκι μου μη πιεις από λησμονιάς τη βρύση,

μη και βρεθεί στο δρόμο σου νεράιδα αμαρτωλή

και παγιδέψει τη ματιά, που άφησες να ζήσει,

μαζί με όλα τα όνειρα, που έκανες στη γη.

Όμως μπορείς αγάπη μου άγγελε της ζωής μας,

να μη ξεχάσεις πια ποτέ το μητρικό το χάδι,

πάρε μαζί σου αγκαλιά κομμάτι της στοργής μας

και κράτα το σαν φυλαχτό, σαν θύμησης σημάδι.

Κι όταν Ανάσταση θα ΄ρθει κάποτε εδώ πέρα

κατέβα να σε γιορτάσουμε όνομα λατρευτό,

ζήτησε απ΄τον Πανάγαθο και Άγιο Πατέρα,

ν΄αφήσει απ΄τον Παράδεισο, να έρθεις ως εδώ. Β.Α.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ.........ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟ ΣΗΜΑΔΙ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΑΜΕ.........ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΥΛΛΗΠΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ......

ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΩ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΥΠΛΗΘΕΙΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΥΣ ΠΩΣ ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΩ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΜΟΥ........https://youtu.be/D7nksbPI-mU?t=153  B.A.

γυναίκα και εγκλεισμός

 

Το ποίημα αυτό εκφράζει την εικαστική δημιουργία της καλής μου φίλης Τούλας Χαριτίδου την οποία και ευχαριστώ θερμά!

Της μοίρας το άψυχο δεντρί

πήρε ζωή κοντά σου

και της σκλαβιάς η προτροπή

σε μίσησε κρυφά

σαν το αγρίμι σ΄έδεσαν

και ήρθανε σιμά σου

μύριοι αετοί και άρπαγες

με ύπουλη θηλειά.

Σε κρύο κελί τη μητρική

αγκάλη σου είχες ανοίξει

και μια μαντήλα φόραγες

σε χρώμα βιολετί

ίδια η θλίψη κράταγε

το πλάνο κοίταγμά σου

κι αυτή η ματιά σου έκοβε

σαν κοφτερό γυαλί.

Μάνα του κόσμου άνοιξε

την αγκαλιά σου εντός μου

και μ΄ένα πόνο μητρικό

φέρε με στη ζωή

με μια μυρωδιά υπερκόσμια

βόηθα να δω το φως μου

και κάνε με την αγάπη σου

κάθε μοιραίος σου εγκλεισμός

να γίνεται στοργή.

Β.Α.

το χαμόγελο

Ένα χαμόγελο καρδιάς, που πάντα σε διακρίνει

και ξάφνου γίνεται ροή κάποιας μικρής πηγής,

βρυσούλα απόμακρη μικρή και μαρμαρένια κρήνη,

που τραγουδάει τρέχοντας τραγούδι της ζωής.

Μια ομορφιά ξεκίνησε απ΄τα όμορφά σου χείλη,

που τραγουδούν σιωπηλά τους πόθους μιας ζωής

και γίνονται όλα όμορφα με μιας αγάπης σμίλη,

με στόλισμα λίγα δάκρυα, που πέφτουν καταγής.

Να με κοιμίζεις με φιλιά στη δροσερή σου αγκάλη,

να βλέπω ως και στον ύπνο μου χαμόγελο γλυκό,

ν΄αποκοιμιέμαι σαν παιδί και να ξυπνάω πάλι,

με τρυφερό χαμόγελο και βλέμμα στοργικό.

Αυτό το ωραίο χαμόγελο για πάντα εδώ να μείνει,

ανόθευτο κι αληθινό, σαν δάκρυ καθαρό,

ας βαφτεί με χρώματα, που η ίριδα αφήνει,

κι από άχρωμο, πολύχρωμο να κάνει το σ΄αγαπώ...Β.Α.