της ζωής το Α και το βήτα

Μία τσάντα από κουρέλια και κορδόνια

μολύβια,σβήστρες και σπασμένα τα στυλό

μια αγάπη ξεχασμένη της μανούλας,

πορεία ίσια στο χιόνι για σχολειό,

το βλέμμα ελπίδας γινόταν γέλιο

και η ματιά μου καθάρια,κοφτερή

όνειρα, πλαστικά μαύρα σοσόνια

και λαχτάρα, λαχτάρα για ζωή!

πάντα την αγάπη, μ' αγάπη ακολουθούσα

με άλφα, γάμα,άλφα,πι και ήτα

κι άρχισα, να γράφω όνειρα για ζωή

με κεφαλαίο ζήτα.

Τα χρόνια πέρασαν έφυγαν γοργά,

η αλφαβήτα μου μ΄έχει πια ξεχάσει,

δεν είμαι πρωτάκι στο σχολειό μου τώρα πια,

τα άλφα και τα βήτα μου ίσως να τα ΄χω χάσει.

Θυμάμαι τα χρόνια τα παλιά

όταν τον ήλιο έγραφα με ήτα,

στους άλλους έδινα το άλφα με χαρά,

γιατί αρκούσε σε μένα μόνο το βήτα..Β.Α.

παράπονο

Ένα παράπονο απόψε τα μάτια μου τα πνίγει

και το δάκρυ μου κυλάει καυτό σαν μαχαιριά,

αυτό το δάκρυ άπονα, σαν δίχτυ με τυλίγει,

μια ανάμνηση χαμένη, νοσταλγική με κυνηγά.

Ένα παράπονο ,που δεν είναι σαν τα άλλα

κι έχει μέσα του τραγούδια χίλια-δυο,

το τελευταίο δάκρυ μου το πίνω στάλα-στάλα

κι ας κάνει το κόκκινο κρασί πιο δυνατό.

Γελώντας, πικρό χαμόγελο, ένα τσιγάρο στρίβω,

στους φίλους μου δακρύζοντας τους λέω <<είμαι καλά>>

το πρόσωπό μου με δάκρυα με τις παλάμες νίβω,

ηφαίστειο τα μάτια μου, λάβα τα σωθικά.

Και το τσιγάρο μόνο του, στα χέρια μου θα σβήσει,

ας καίει απ΄το παράπονο, που μ΄έχει τώρα βρει

κι αν η φλόγα απ΄το παράπονο απόψε δεν μ΄αφήσει,

από το τελευταίο δάκρυ μου ίσως κι αυτή σβηστεί...Β.Α.

αντοχή

Μαύρα τα σύννεφα

απόψε σε σκεπάζουν

και κάνουν τη βροχή σου

ακόμα πιο πικρή,

το ριζικό σου έφτασε

και βρίσκεται σιμά σου

στήριξε τη χαρά σου

κι ας είναι πολύ μικρή.

Φαρέτρα πιάσε με πυγμή

με αντοχής τα βέλη

ο δράκος της απόγνωσης

ζητάει να πληγωθεί,

μην παρατάς τον πόλεμο

η νίκη είναι κοντά σου

προσπάθησε σαν το αίμα

που κλείνει μια πληγή...Β.Α.