ειρήνη

Να βλαστήσει της ειρήνης η κρυφή μας ελπίδα,

της αλήθειας το φως οι αρχόντοι να βρουν

σ΄όλη τη γη ας ανάψει της ειρήνης αχτίδα

της ζωής το χαμόγελο τα μάτια να δουν.

Στου πολέμου τη στάχτη να φυσήξει αγέρας

να τη στείλει όσο γίνεται και πιο μακριά,

την ευχή του να δώσει ο Ουράνιος Πατέρας

ποτέ! μα ποτέ! να μη στάξει ούτε δάκρυ ξανά.

Ειρήνη στα πέλαγα στους κάμπους ειρήνη

κρουσταλλένιο νερό να αναβλύζει η κάθε πηγή

του πολέμου η εκδίκηση στα συρτάρια να μείνει

να κλείσει με ειρήνη της ψυχής η πληγή.

Σ΄εκκλησιές οι καμπάνες για χαρές να καλούνε,

μοίρασμα δίκιο το φρέσκο ψωμί,

για του έρωτα το όνειρο αγκαλιά να μιλούνε

και με ειρήνη να έρθει η καινούργια ζωή.

Μ΄ένα αθώο χαμόγελο από κάθε παιδί

να σβήσει η εκδίκηση, που οπλίζει το χέρι,

στη γωνιά να πετάξουμε του πολέμου σπαθί

και στη θέση να βάλουμε λευκό περιστέρι.

Κι όταν περάσουν τα χρόνια και οι θλίψεις θα φύγουν

στης καρδιάς μας την κόχη ο φόβος μοιραία θα σβήνει

μόλις οι άδικοι θρήνοι του πολέμου αντάρτες ξεφύγουν,

σ΄ουρανό γαλανό με κοντύλι λευκό θα γράψουν: ειρήνη...Β.Α.

προσευχή

Μέρες και χρόνια κάποιες στιγμές,

θλίβεται η ψυχή μου

και η πίκρα ακούραστη σκιά,

τις σκέψεις μου μαραίνει,

μια μυστική μου έρχεται

στα στήθη προσευχή,

μια προσευχή λησμονημένη.

Έχει αυτή η προσευχή

δύναμη μυστική,

που βάλσαμο στη θλίψη μου

ποτάμια ελπίδας χύνει

και μια άγια κι άγνωστη

στον κόσμο μουσική,

κάθε σου λόγο αξέχαστο

μέσα μου τον λαμπρύνει.

Τότε ένα βάρος απ΄τα στήθια μου

μού φεύγει τρομερό

και η ελπίδα έρχεται,

που κάθε πόνο σβήνει,

μια πίστη ολοζώντανη

με δάκρυ και σταυρό,

μ΄επαναφέρει στην ψυχή

την άπιαστη γαλήνη......Β.Α.

στη φίλη που έφυγε...

Μια νοσταλγία άφησες να την διαφεντεύω

μα θέλεις νάναι μυστική, αρχόντισσα στητή,

το πέρασμά σου άνεμος με πείσμα το γυρεύω

μα γέρνεις τώρα ακίνητη, αμίλητη, σεμνή.

Κουράστηκες στους αγέρηδες το μίσος να παλεύεις

και κουρασμένη έφυγες για τόπους μακρυνούς,

άγνωστο είν΄το ταξίδι σου, πού πας; πού ταξιδεύεις;

Σε νέφη άγνωστα παγερά και ύπουλους καιρούς;

Αν δεις κανένα φίλο μου φιλί να τον φιλέψεις,

και εκ μέρους μου τη μάνα μου συγγνώμην να της πεις,

και όποιον ακόμη πιο γνωστό να ψάξεις, να γυρέψεις,

μπόρες, στοιχειά και φλόγες ποτέ μη φοβηθείς.

Από το δισκοπότηρο στην πρώτη σου κοινωνία

ζήτα μόνο το κρασί το ντόπιο το γλυκό,

και κάθισε σιωπηλή σε κάποια μικρή γωνία,

ν΄ακούσεις ένα τραγούδι , που θα σου στείλω εγώ.

Καίτη μου! να μη σκιαχτείς από του άπειρου το σκοτάδι,

σχημάτισε με την λάμψη σου ένα μικρό σταυρό,

γίνε αστέρι κι άφησε στον ουρανό σημάδι

για να μετρώ τις νύχτες που θα σε συναντώ...Β.Α.