Tέλεια, πυκνή η μοίρα του έρωτα,

σε κύματα καμπυλωτά,

αστράφτει κάποια μπάντα,

με όργανα που αστράφτουν,

στον ήλιο το χρυσόφτερο.

Κι ακούγεται το τραγούδι της καρδιάς

με ήχους και χρώματα

ανεξίτηλα, στη φλούδα της γης

και ψάλλει η΄αστροφεγγιά,

με χιλάδες αστέρια,

της εφήμερης ζωής

την ξεχωριστή ομορφιά.......B.A.

Η λησμονιά

Είπες οι πίκρες οι φθονερές,

πρέπει να μας αφήσουν,

να σκεπαστούν με λησμονιά όλα τ΄αγκάθια

οι αγκαλιές, που πίστευες πως δεν είναι αληθινές

ας μείνουν σε κάποια μακρινά κακόπλεχτα καλάθια.

Λυτρωτική η λησμονιά για μια αγάπη ,

που επιμένει σιωπηλά μέσα στο χρόνο,

να πλάθει όνειρα πολλά με τη βουβή της σιωπή

και ν΄ αντιστέκεται με πείσμα μέσ΄ στον πόνο.

Θέλω αγάπη μου γλυκιά μια λησμονιά στα περασμένα

κι σαν ξανανθίσουν πασχαλιές να έχουμε έτοιμες καρδιές

που θ΄ανοίξουν και για αγάπη θα μιλήσουν

να είναι έτοιμες κι αυτές μέσα στις όμορφες

βραδιές να αγαπήσουν.

Θέλω τα πριν, τα άσκεφτα ποτέ ποτέ μη ξαναγίνουν

λιθάρι ασήκωτο, φριχτό και πάνω του θα σκοντάψεις

ποτέ ποτέ τα φθονερά ποτέ να μην σ΄αγγίξουν

μη και σε φέρουν θύμισες και βαριαναστενάξεις...Β.Α.

η νυφούλα μας

Νυφούλα γλυκοχάραμα,

χαρά στο μέτωπό σου,

η χάρη όλο το βιος σου,

κι η αγάπη σου σκιρτά.

Κατάλευκη σαν τους αφρούς,

τα μάτια σου λαμπιρίζουν,

τα δάκρυα σε στολίζουν

και πέφτουν στους ανθούς.

Κρατάς τα άνθη σαν αυγή,

ζωής ανατριχίλα,

χλωρόφυλλα τα φύλλα

και ρύζι όλο στοργή.

Και το φεγγάρι στη νέα σου ζωή

ακάλεστο είναι κοντά σου,

φιλά τα μάγουλά σου

με μια αγκαλιά χλωμή.

Τα χελιδόνια σιωπηλά

παράνυμφα σου στέκουν,

το άσπρο μόνο πλέκουν

στα μαύρα τους φτερά.

Μα και στο νάρθηκα ψηλά

πάλι θα φτερουγίσουν,

για χάρη σου θα γυρίσουν

Δεκέμβριο ξανά....Β.Α