έλα άνοιξη

Στης παγωνιάς τα χιόνια και τα κρύα

και στης ψυχής το ψύχος το φριχτό

μια άνοιξη με υπομονή παραμονεύει

να διώξει της κάθε πληγής το βογγητό.

Δειλά η κόρη από χαραμάδα κρυφοκοιτάζει

και η θλίψη απ΄τον ήλιο θα κρυφτεί

φρέσκο νέκταρ θα ετοιμάσουνε τα άνθη,

που κάποια μέλισσα με΄αυθάδεια θα γευτεί.

Αυτή η κόρη που η μοίρα την μοιρώνει

κι έρχεται όλο χάρη μόλις λειώσει κάθε χιόνι

πεντάμορφη κόρη που σαν αερικό σιμώνει

όταν κάθε κρύσταλλο στη στέγη μας θα λιώνει.

Άνοιξη έλα τώρα σεμνή μαρμαροστήθα

και άρχισε το τραγούδι σου με τη φωνή του γκιώνη

να γίνει φλόγα με την ανάσα σου κάποιας ελπίδας σπίθα

και κάνε τους αρραβώνες σου χαρά που δεν τελειώνει.

Βασίλης Ανδρονίδης

ΕΚΕΊΝΗ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

 

ΣΤΙΧΟΙ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣ, ΜΟΥΣΙΚΗ :ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ (ΟΡΧΗΣΤΡΙΚΟ)

Μεγάλο Σαββάτο Ανάστασης ημέρα, της άνοιξης ντροπαλή κι ευγενική αχτίδα μοσχοβολούσαν τα κεριά και τ΄άγρια κρίνα, τ΄αναστάσιμα κουρτίζαν μαντολίνα, μια νύχτα θεϊκή αντάμα με μια ελπίδα. Τα παιδιά με τις καθάριες φορεσιές τους κοιτούσαν μ΄αγωνία τις καμπάνες, της νόνας τους ανέμιζαν ευωδιαστές λαμπάδες, παπούτσια με πρωτόγνωρη γυαλάδα, ασπροντυμένα μωρά κρατούσανε οι μάνες. Μεσ΄στα μεσάνυχτα ουράνιος, θεσπέσιος, ο ύμνος, ο αναστάσιμος , που κάθε αγάπη είχ΄αναστήσει, μάτια δακρύβρεχτα και χέρια ανοιγμένα, χείλη που ενώθηκαν και χελιδόνια σαστισμένα, κρύβανε με τις φτερούγες τους τη φλόγα να μη σβήσει. ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣ

Eβδομάδα μαρτυρίου και συγχώρεσης

Μια εβδομάδα ξεκίνησε προχθές

που η θύμισή της την έχει βαθειά 

στα στηθη μας θαμμένη

σε σκέψη σε όνειρα σε κάποιες ενοχές

και μια ελπίδα βουβή και πεθαμένη

να δοκιμάζει με πάθος αντοχές.

Είναι ο θνήσκων Θεός που συγχωρεί

σαν ανεβεί μια προσευχή ως τα ουράνια

κάνει όλα τα γκρίζα ν΄ανθούν σε μια στιγμή

και κατακόκκινα να βάφει τα γεράνια.

Ο κύκλος θάνατος με βουή αργά γυρίζει

και με χολή μας οδηγεί σε λόφο υγρό

κάποια χλαμύδα στον αέρα ανεμίζει,

και με σφουγγάρι επιχειρεί να ξεδιψάσει

κάποιο ληστή πάνω στον ίδιο το σταυρό.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣ 

ΠΟΙΗΤΗΣ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ