έλα άνοιξη

Στης παγωνιάς τα χιόνια και τα κρύα

και στης ψυχής το ψύχος το φριχτό

μια άνοιξη με υπομονή παραμονεύει

να διώξει της κάθε πληγής το βογγητό.

Δειλά η κόρη από χαραμάδα κρυφοκοιτάζει

και η θλίψη απ΄τον ήλιο θα κρυφτεί

φρέσκο νέκταρ θα ετοιμάσουνε τα άνθη,

που κάποια μέλισσα με΄αυθάδεια θα γευτεί.

Αυτή η κόρη που η μοίρα την μοιρώνει

κι έρχεται όλο χάρη μόλις λειώσει κάθε χιόνι

πεντάμορφη κόρη που σαν αερικό σιμώνει

όταν κάθε κρύσταλλο στη στέγη μας θα λιώνει.

Άνοιξη έλα τώρα σεμνή μαρμαροστήθα

και άρχισε το τραγούδι σου με τη φωνή του γκιώνη

να γίνει φλόγα με την ανάσα σου κάποιας ελπίδας σπίθα

και κάνε τους αρραβώνες σου χαρά που δεν τελειώνει.

Βασίλης Ανδρονίδης