χιόνι περαστικό

 

χιόνι περαστικό

Πυκνό στο παραθύρι μου πέφτει το κρύο χιόνι,

αγάπης λευκής αληθινής της φύσης ο καμβάς,

λευκή και η παρουσία σου φέγγει και με στοιχειώνει,

πραμάτεια αγάπης διαλαλεί ακόμη κι ο βοριάς.

Σαν άσπρο πέπλο φόρεσε την ανάσα μου γλυκιά μου,

που λειώνει τον αναίτιο και ύπουλο χιονιά,

ζέστη μ΄αγάπης θαλπωρή ζεσταίνει την καρδιά μου

ως κι ο σπουργίτης ο φτωχός τραγούδι αρχινά.

Στον ήλιο κρέμονται σαν σπαθιά οι σταλακτίτες τώρα

και ιριδίζουν δάκρυα στο διάφανο κορμί τους,

θαμπώνουνε τα όνειρα στης σκέψης σου την ώρα

και μένουνε ολομόναχα στην κρύα  σιωπή τους.

Το παγωμένο το νερό της στέγης θα τελειώσει,

όταν του ήλιου η θαλπωρή θα κρύψει τα σπαθιά,

το κεραμίδι το ζεστό το χιόνι θα το λιώσει 

κι εγώ θα κλέψω χαμόγελο, που θα σ΄αναζητά...

S.A.

Σ΄ αγαπώ

 

ΣΤΙΧΟΙ: ΒΑΣΊΛΗΣ ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣ
ΕΡΜΗΝΕΙΑ - ΜΟΥΣΙΚΗ : ΣΙΜΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ

Σ΄ αγαπώ

Το σ'  αγαπώ θα σου πω
μ ένα φιλί μου γλυκό
που σαν ρόδο θ' ανθίσει
στα χείλη σου
και της καρδιάς μου
ο παλμός
ένα τραγούδι γλυκό
με αγάπης λόγια
θ' αρχίσει.

Σ΄αγαπώ
σαν της κρύας πηγής
το νερό,
σαν τον ήλιο
που το φως του
σκορπίζει,
σ' αγαπώ
σαν βροχή που η δροσιά της
με σταγόνες  αγάπης ραντίζει
του έρωτα το πρώτο
το φιλί.
του έρωτα το πρώτο
το  φιλί..

Σ΄αγαπώ 
σε κοιτώ  με λατρεία,
σαν  ελπίδα που ποτέ της
δεν σβήνει
που αγρυπνά
με αγάπη και πόνο
στου αρρώστου την άθλια κλίνη.

Σ'  αγαπώ
σαν της κρύας πηγής το νερό
σαν τον ήλιο που το φως του
σκορπίζει,
σ'  αγαπώ σαν βροχή
που η δροσιά της
με σταγόνες αγάπης
ραντίζει
του έρωτα το πρώτο
το  φιλί..
του έρωτα το πρώτο
το  φιλί..(2)

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

 

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 

Στης παγωνιάς τα χιόνια και τα κρύα 

και στης καρδιάς το κρύο το φριχτό

η 1η του Μάη έφτασε και τα απαλά τα βρύα 

βάλθηκαν να της τραγουδούν το πρώτο σε αγαπώ

Δειλά η κόρη η μοναχή το Μάη κρυφοκοιτάζει 

και η θλίψη με το μαγιάτικο το μύρο θα χαθεί 

φρέσκο το νέκταρ που θα ετοιμάσουνε τα όμορφα τα άνθη

 που κάποια μέλισσα με αυθάδεια ίσως θα τα γευτεί.

Πρωτομαγιά πρωτότοκη που η μοίρα θα την μοιρώνει

 θα κάνει ανάμνηση μακρινή το χιόνι στην αυλή 

πεντάμορφη κόρη που για χάρη της σε χέρσα γη φυτρώνει 

κάθε λουλούδι ταπεινό να την υποδεχτεί.

Πρωτομαγιά μου έλα εσύ! σεμνή μαρμαροστήθα 

και άρχισε το τραγούδι σου με τη φωνή του γκιώνη 

να γίνει φλόγα με την ανάσα σου κάποιας ελπίδας σπίθα 

και στόλισε τους ανθόκηπους με χαρά που δεν τελειώνει.....

ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣ

 ΠΟΙΗΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ