Κάνε κουράγιο!

γαρύφαλλα φυτρώσανε και πάλι στην αυλή σου,

στο βάζο της αγάπης σου αφήσαν το άρωμά σου,

απόψε ως τον ουρανό θα φτάσει η καρδιά σου

και μόνο ενθύμισες γλυκές θάχει τ΄αντάμωμά σου.

Κάνε κουράγιο!

μια παπαρούνα κόκκινη για χάρη σου έχει φυτρώσει,

στης άνοιξης τον ορίζοντα με ύφος παιδικό,

ήρθε από το πουθενά τον πόνο σου να λυτρώσει.

μαύρο και κόκκινο μαζί κρατάει μυστικό.

Κάνε κουράγιο!

το κόκκινο του έρωτα μαζί της κουβαλάει,

το μαύρο τόχει πιο βαθειά στα σπλάχνα ξεχασμένο,

μόνο το κόκκινο ζει πάνω της, για σένα το κρατάει,

γράφει πάνω στα πέταλα όνομα αγαπημένο.

Κάνε κουράγιο!

ως και οι πέτρες σήμερα ντυθήκανε με βρύα,

δεν τις λένε πια σκληρές σ΄αυτή τη γειτονιά,

ήρθε η άνοιξή σου πια, τελειώσανε τα κρύα

και τ΄όνομά σου παίζοντας φωνάζουν τα παιδιά...Β.Α.

Μην φοβάσαι παιδί μου

Μη φοβάσαι και η κάθε σου πληγή

σα στάλα φεγγαριού θα χαθεί μέσα στο κύμα

εκεί στου βυθού τα ατέλειωτα βάθη

εκεί η ψυχή σου θα μάθει

πως εγώ σε οδηγώ στης ζωής σου το βήμα.

Μη φοβάσαι κι όταν το κύμα που πλάι σου θα φτάνει

ένα χέρι δυνατό θα σε κρατάει

θα σου χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά

μ΄ αγάπης θα σε ντύνει γιορτινή φορεσιά

κεντημένη με λουλούδια του Μάη,

φύλακας άγγελός σου θα είμαι πιστός

ακόμα κι αν φύγω κοντά σου θα μείνω

να μη φοβάσαι είμαι δίπλα σου εγώ

θα ταξιδεύω μαζί σου και με άγριο καιρό

της ψυχή σου κάθε πόνο να σβήνω.

Το καϊκι μου

Ένα καϊκι τόσο δα έχω σκαρώσει

που ψάχνει θάλασσες που θα ΄ναι αληθινές

σε λίγο λευκά πανιά θα ΄χω σηκώσει,

για νέους ψαρότοπους και πλούσιες ψαριές.

Θα ΄χω στην πλώρη του σκοινιά και αλυσίδες

και στα ακρόμπαρα ακροδεμένα κάποια φανάρια

τις νύχτες ν΄ακολουθούν πυγολαμπίδες

και να ΄χω παρέα του κόσμου τα φεγγάρια.

Τα ψάρια ολόχρυσα στα δίχτυα μου να μπαίνουν

και η πολύτιμη ψαριά το τραπέζι να γεμίζει

οι βράχοι απέναντι με χάρη να σωπαίνουν

καθώς το καϊκι μου φορτωμένο θα γυρίζει.

Και καπετάνιο θέλω να΄χω μια κοπέλα

με ξέπλεκα μαλλιά θαλασσινά,

να μελετάει τους αφρούς απ΄την προπέλα

κι ας φαντάζουν τα ονειρά μου μακρινά..