Θαλασσινό τραγούδι

Αχ! αυτό το κύμα του άδικου Γαρμπή,

στην καρδιά μου αφρισμένο πάει να σβήσει,

μου είπες πως κανείς δεν θα σ΄αγαπήσει

όπως εγώ και η σκυλίτσα σου η πιστή.

Αρμένιζα Τρωάδα κι Ινδικό

νησιώτικο πάντα το τραγούδι,

ζαφειρένιο της αυγής μας το λουλούδι,

κάθε μπάρκο κι ένα αντίο τρυφερό.

Πέτρινα πόρτο, κάβοι, βίζιτες σωρό

μάτια μαύρα και γαλάζια με γυρεύουν

καλλίγραμμες τροτέζες με σαγηνεύουν

μ΄έναν απαίσιο και ψεύτικο χορό.

Και συλλογιέμαι, συλλογιέμαι το Λενιώ

στη στεριά αν θα με βγάλουνε τα μπάντα

τώρα με μια Μαρία και μια Άντα

θα ταξιδέψω με καρβέλι νυχτερινό.

Αχ! αυτό το κύμα του άδικου  Γαρμπή,

στην καρδιά μου αφρισμένο πάει να σβήσει,

μου είπες πως κανείς δεν θα σ΄αγαπήσει

όπως εγώ και η σκυλίτσα σου η πιστή.

από τη συλλογή <<θαλασσινά ταξίδια>>

καλώς ήρθες καλοκαίρι

Πάλι η ρόδα γύρισε του χρόνου η δολερή,

το καλοκαίρι έφτασε στης μοίρας το κατώφλι,

χιλιάδες όρκοι έρωτα σε άμμο αλμυρή

θα καθαρίσουν του καρπού το κάτασπρο το τσόφλι.

Η θάλασσα διάφανη στου έρωτα τη φρεσκάδα,

θα τους προτείνει σιγανά τα λόγια που θα πουν

μια ευτυχία θάρχεται μεσημεριού λιακάδα

χείλη αχόρταγα σκυφτά γι΄αγάπη θα μιλούν.

Κι όταν περάσει του έρωτα η πρώτη κυματησιά,

τότε βαρκούλα ήρεμη με το πανί ανοιγμένο,

θα ταξιδέψει τα φιλιά φιδιού περπατησιά,

σε περιγιάλι απάνεμο στα κύματα λουσμένο.

Καλώς μας ήρθες ήρεμο του έρωτα καλοκαίρι

που με τις αναμνήσεις σου στολίζεις τις καρδιές,

εσύ που παίρνεις βιαστικά τον έρωτα απ΄το χέρι

και φτάνεις κοντά στο όνειρο κάποιες μικρές στιγμές.

Βασίλης Ανδρονίδης

Λογοτέχνης\

έλα άνοιξη

Στης παγωνιάς τα χιόνια και τα κρύα

και στης ψυχής το ψύχος το φριχτό

μια άνοιξη με υπομονή παραμονεύει

να διώξει της κάθε πληγής το βογγητό.

Δειλά η κόρη από χαραμάδα κρυφοκοιτάζει

και η θλίψη απ΄τον ήλιο θα κρυφτεί

φρέσκο νέκταρ θα ετοιμάσουνε τα άνθη,

που κάποια μέλισσα με΄αυθάδεια θα γευτεί.

Αυτή η κόρη που η μοίρα την μοιρώνει

κι έρχεται όλο χάρη μόλις λειώσει κάθε χιόνι

πεντάμορφη κόρη που σαν αερικό σιμώνει

όταν κάθε κρύσταλλο στη στέγη μας θα λιώνει.

Άνοιξη έλα τώρα σεμνή μαρμαροστήθα

και άρχισε το τραγούδι σου με τη φωνή του γκιώνη

να γίνει φλόγα με την ανάσα σου κάποιας ελπίδας σπίθα

και κάνε τους αρραβώνες σου χαρά που δεν τελειώνει.

Βασίλης Ανδρονίδης