κουράγιο

Κάνε κουράγιο!

γαρύφαλα φυτρώσανε και πάλι στην αυλή σου,

στο βάζο της αγάπης σου αφήσαν το άρωμά σου,

απόψε ως τον ουρανό θα φτάσει η καρδιά σου

και μόνο ενθύμισες γλυκές θάχει τ΄αντάμωμά σου.

Κάνε κουράγιο!

μια παπαρούνα κόκκινη για χάρη σου έχει φυτρώσει,

στης άνοιξης τον ορίζοντα με ύφος παιδικό,

ήρθε από το πουθενά τον πόνο σου να λυτρώσει.

μαύρο και κόκκινο μαζί κρατάει μυστικό.

Κάνε κουράγιο!

το κόκκινο του έρωτα μαζί της κουβαλάει,

το μαύρο τόχει πιο βαθειά στα σπλάχνα ξεχασμένο,

μόνο το κόκκινο ζει πάνω της, για σένα το κρατάει,

γράφει πάνω στα πέταλα όνομα αγαπημένο.

Κάνε κουράγιο!

ως και οι πέτρες σήμερα ντυθήκανε με βρύα,

δεν τις λένε πια σκληρές σ΄αυτή τη γειτονιά,

ήρθε η άνοιξή σου πια, τελειώσανε τα κρύα

και τ΄όνομά σου παίζοντας φωνάζουν τα παιδιά...Β.Α.

μοναξιά και νοσταλγία

Κοιτάζω στο φεγγαρόφωτο

τα ατίθασα αστέρια

αυτά που ονειρευόμουνα

κάποτε να τα πιάσω.

Ωκεανός τα όνειρα

στα παιδικά μου χρόνια,

όταν με χέρι αμάθητο

έφτιαχνα πύργους σε άμμο.

Με μια τιράντα με κουμπιά

πεσμένη στο πλευρό μου,

ζωγράφιζα τον ουρανό

με μία μορφή ονείρου.

Ενθύμισες και πρόσωπα

κι αγαπημένα μέρη,

περάσαν από δίπλα μου

σαν να τα ξαναείδα

κι η μοναξιά το στήθος μου

διάλεξε για πατρίδα...Β.Α.

οι σειρήνες

Με μάγεψε το υπέροχό τους άσμα

και σήκωσα το βήμα μου γοργό,

δεν ήξερα πως μπρος μου είχα χάσμα,

που θα με κάνει αιώνια να πονώ.

Να τώρα σκληρά παλεύω με το κύμα

το θάνατο τον βλέπω σιωπηλά

και των ανθρώπων τα μίση και το κρίμα,

κρατάω κόντρα στου ανέμου τα στοιχειά.

Το άσμα των σειρήνων πάντα μπρος μου,

δεν έβλεπα το κύμα που χτυπούσε,

άβουλο σανίδι ο εαυτός μου,

την ευτυχία στον πόνο αναζητούσε.

Με πλάνεψαν τα εφήμερα τα κάλλη

και των ανέμων το χάδι το απαλό,

αναζητούσα του έρωτα την αγκάλη,

μα μπήκα σε κυκλώνα πορφυρό...B.A.