Μέσ΄στη μικρή μας την αυλή, που πέφτει τόσο χιόνι,
αντανακλούν στο φράχτη μας λάμψεις ένα σωρό,
γέρνουνε από το βάρος τους του δέντρου μας οι κλώνοι,
πουλιά με χρώμα γιορτινό εστήσανε χορό.
Μάγοι ταξιδεύουνε στου αστεριού τη ρότα,
εικόνισμα της Γέννησης στο τζάκι μας μπροστά
το φέγγει φλόγα μισόσβηστη με της καρδιάς τα φώτα
και ζωντανεύουνε μαζί την Άγια αυτή Νυχτιά.
Να γίνει η ψυχή έν΄άχυρο της Γέννησης σημάδι,
μια ψαλμωδία κάποιου βοσκού, που ξέρει ν΄αγαπά,
να μοιραστεί της Παναγιάς το μητρικό το χάδι,
να διώξει κατά το νοτιά τον ύπουλο βοριά.
Ας πέφτει ακόμα αδιάκοπα, βουβά βουβά το χιόνι
στην κάθε ψυχή ας γεννηθεί μια φάτνη ταπεινή,
φλοκάτη κατακόκκινη η μάνα μας θα στρώνει,
να έρθει ο Χριστούλης μας κι εδώ, να ζεσταθεί.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣ
ΠΟΙΗΤΗΣ - ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ
